2012

Van een muziekant uit Volendam verwacht ik niets anders dan makkelijk meezingbare Nederlandstalige volksmuziek. Case Mayfield bewijst dat het ook anders kan. In 2012 bracht hij zijn debuutalbum uit: The Many Colored Beasts. Met 10, opgenomen in tien dagen en uitgebracht op 10 oktober, heeft hij zelfs een tweede album afgeleverd in 2012. Een ongekende productiviteit met nummers voor bijna ieders wat wils : rauw, zoet, ruig, gevoelig. Zeker een talent en misschien op termijn een echte ster.

‘I wanna be a Rainbow, so I can pick any color I like’

(Helaas is de video op YouTube niet meer beschikbaar)

2012 was verder voor mij het jaar van de oude rotten ‘live’ zien spelen. Twee artiesten heb ik dit jaar van mijn ‘bucket list’ kunnen halen.
Als eerste sir Paul McCartney (24 maart Ahoy). Gelukkig geen stadionconcert maar lekker binnen (al was het vuurwerk bij ‘Live and Let Die’ wel een beetje gewaagd).
Goed concert met natuurlijk een enorme lijst van legendarische nummers en een grote show. Maybe I’m Amazed vond ik het hoogtepunt : Kippevel.

En toen was er ineens de aankondiging dat Tom Petty And The Heartbreakers naar Nederland kwamen (24 juni HMH). Een band die 20 jaar niet meer in Nederland had opgetreden. Waarom zijn we Tom en Mike Campbell (lead guitar) al die jaren vergeten? Voor mij een raadsel. Maar ik was erbij, lekker dichtbij, geen enkel zwak moment in het optreden. Gewoon kicken!

Maar er was een concert, klein maar fijn, op 20 mei in Tivoli De Helling : Tim Christensen & The Damn Crystals ! Een kleine zaal, op de eerste rij zonder te dringen. Tim is een singer-songwriter die in de afgelopen jaren een steeds langere wordende lijst van juweeltjes heeft afgeleverd. Je hoort regelmatig zijn voorliefde voor de Beatles in zijn nummers. Mooie zang, afwisseling, strak gitaarspel, van hard naar ingetogen en met genoeg fantasie om elk concert tot een belevenis te laten uitgroeien. De Familie Christensen was vroeger niet erg vermogend, maar toen Tim acht jaar oud was, ontving zijn vader een geldbedrag waarvan Tim mocht bepalen wat ermee gedaan werd: een zwembad in de achtertuin of op vakantie naar Liverpool en Londen (Abbey Road Studios). Tim koos voor het tweede en dit was de enige keer dat hij naar zijn weten met zijn familie op vakantie is geweest. Hoe Tim nu rond komt is voor mij een raadsel; 15 euro voor een concertkaartje kan geen vermogen opleveren. Ik heb daarom na het concert meteen alle CD’s van hem gekocht (tenminste wat er in NL en Denemarken nog te krijgen was). Ik hoop dat hij hiermee de winter door komt en nog een keer terug keert. Op Youtube vind je trouwens een enorme lijst met akoestische nummers die hij thuis (vrij laat) heeft opgenomen, hulde om je fans zo te blijven voorzien van beeld en geluid. Het meest ingetogen nummer van z’n laatste CD heb ik bijgevoegd.

En tenslotte : In 2007 als eerbetoon aan hun, in 2006 overleden, ontdekker Ahmet Ertegün gaf Led Zeppelin een eenmalig concert in de O2 Arena in Londen. Jimmy Page, Robert Plant en John Paul Jones met Jason Bonham (de zoon van) op drums. Het concert is misschien wel hét meest gewilde reünieconcert ooit. Meer dan twintig miljoen mensen probeerden een kaartje te bemachtigen voor Led Zeppelins Celebration Day en maar ongeveer 20.000 ‘lucky ones’ waren er daadwerkelijk live getuige van. En nu, vijf jaar na dato komt er voor die andere 19 miljoen 9 honderd 80 duizend fans tóch een muzikaal verslag van die avond. Het is een mooie registratie. Veel delen zijn op YouTube te vinden. Eentje hieronder:

Of er verder nog iets heel nieuws was in 2012? Vast wel. Maar ik wordt al iets ouder (denk ik) dus een paar ouwe getrouwen blijven terugkomen. Uit de enorme lijst releases heb ik weer een selectie gemaakt. Mijn lijst voor dit jaar:

CD1
01. First Aid Kit – Blue
02. Qeaux Qeaux Joans – Heartache
03. Mumford & Sons – Holland Road
04. Bertolf – Burning Bushes
05. Josh Rouse and The Long Vacations – Disguise
06. Gretchen Peters – The Matador
07. James Vincent Mcmorrow- We Don’t Eat
08. Lisa Hannigan – Passenger
09. The Civil Wars – Poison & Wine
10. Alt-J – Something Good
11. Glen Hansard – What Are We Gonna Do
12. Aimee Mann – Disappeared
13. Sabrina Starke – Toss Me A Dream
14. Joss Stone – Sideway Shuffle
15. Trijntje Oosterhuis – We Are Gold
16. John Mayer – The Age Of Worry
17. Michael Kiwanuka – Always Waiting
18. Shelby Lynne – I’ll Hold Your Head
19. Emmett Tinley- Marvellous Day
20. Jonathan Jeremiah – Forever Shall Be Ours
21. Jason Mraz – I Won’t Give Up

CD2
01. Flying Colors – Blue Ocean
02. Tim Christensen And The Damn Crystals – Far Beyond Driven
03. Case Mayfield – Schizophrenia
04. Aberta Cross – I Believe In Everything
05. Blaudzun – Elephants
06. Mark Lanegan Band – Riot In My House
07. Angus Stone – Wooden Chair
08. dEUS – The Soft Fall
09. Andy Burrows – Keep On Moving On
10. Grizzly – Bear – Speak In Rounds
11. Black Country Communion – Common Man
12. Shearwater – You As You Were
13. Band Of Horses – Slow Cruel Hands Of Time
14. Dave Matthews Band – Mercy
15. The Shins – September
16. Dewolff – Crumbling Heart
17. Jack White – Blunderbuss
18. Chris Robinson Brotherhood – Rosalee
19. Tim Christensen And The Damn Crystals – Never Be One Until We’re Two

En tenslotte … het favoriete nummer van mijn dochters 😉

2004

… en toen was er in 2004 ineens Tim Christensen. Een Deen met het prachtige album Honeyburst. Het zou nog jaren duren voordat ik Tim live mocht zien spelen in Utrecht. Na dat optreden was ik helemaal verkocht : een hele pagina voor die man. In het voorjaar van 2005 zag ik een tweetal oude helden optreden: David Crosby en Graham Nash zetten Paradiso op z’n kop. Vooral het superstrakke gitaarspel van Dean Parks (de ook speelde bij Steely Dan) viel zeer op. En Almost Cut My Hair was de uitsmijter van de avond. Maar het lijstje begint met een andere jeugdliefde van mij : Tears For Fears. Lang geleden (in 1985) zag ik ze in de sporthal in Sittard en nu hadden ze weer eens een CD. Niet zo sterk als toen (Songs From The Big Chair) maar de opener bracht even het oude TFF terug. Het doet trouwens ook denken aan 10CC of McCartney & The Wings.
In 2004 speelde trouwens Razorlight alle podia plat met oa. Up All Night en Novastar en Keane traden op de voorgrond (om voorlopig niet meer weg te gaan). Uiteindelijk was dit de keuze uit 2004:

01 Tears For Fears – Everybody Loves A Happy Ending
02 Kings Of Leon – Slow Night So Long
03 Gomez – These 3 Sins
04 Tim Christensen – Surfing The Surface
05 The Finn Brothers – Luckiest Man Alive
06 Razorlight – Up All Night
07 The Thrills – Our Wasted Lives
08 U2 – All Because Of You
09 Novastar – Ask For The Moon
10 Saybia – Flags
11 Ozark Henry – Indian Summer
12 Soulwax – Accidents and Compliments
13 Jimmy Eat World – Drugs Or Me
14 Paul Weller – One Way Road
15 John Fogerty – Wicked Old Witch
16 Jamie Cullum – Everlasting Love
17 Crosby and Nash – On The Other Side Of Town
18 Ben Harper & The Blind Boys From Alabama – Well Well Well
19 Keane – Sunshine
20 Zita Swoon – Selfish Girl