Tag: Elbow

Tja en daar was ineens COVID.   De wereld stond op zijn kop. De grootste crisis voor onze moderne wereld sinds de tweede wereldoorlog werd er gezegd. Iedereen moest inleveren. In bewegingsvrijheid, in contactmomenten, in van alles waar we ons tot dan bijna niet bewust van waren. Niets was meer vanzelfsprekend.  Er werd gehamsterd, we bleven massaal thuis en na een periode van thuisblijven ging iedereen meteen weer massaal naar buiten, met z’n allen op het strand of in de winkelstraat. Winkelgebieden werden gesloten, parkeerplaatsen bij natuurgebieden ook. Het was te vol, veel te vol.

Veel wat op het programma stond voor 2020 werd afgelast of verplaatst. Soms kreeg je een voucher en soms kreeg je je geld terug. Muzikanten en concertpodia hebben het heel zwaar. Inkomsten waren er nauwelijks en soms werd nieuw materiaal uitgesteld. Online concerten tegen een kleine betaling of een loterij voor een orginele songtekst met handtekening van de artiest.

En dan waren er ook nog mensen die alles ontkenden, die het een normale wending van de natuur vonden (the strongest will survive) of een groot complot vermoeden van Bill Gates of George Soros.  In 2020 hebben we het lelijkste maar ook het mooiste van de mens gezien.  En gelukkig bleven artiesten ondanks alles geweldige muziek maken. Mooi nieuw materiaal. Soms gebaseerd op de actualiteit of gewoon een persoonlijk verhaal uit zonnige tijden.  Erwin Zijleman (Krenten uit de Pop) schreef weer een jaar vol overgave over veel prachtige albums : Een kleine greep uit zijn beschrijvingen van de meesterwerken voor mij van dit jaar.

The Lone Bellow – Half Moon Light

……The Lone Bellow bestaat uit slechts drie leden, maar toch heeft de band ook op haar nieuwe album weer een vol en vaak zelfs wat overweldigend geluid. Zanger Zach Williams zingt met veel gevoel en passie en zet zijn vocalen op Half Moon Light weer stevig aan. Ik ben zelf vanaf de eerste noten van het debuut enorm onder de indruk van de zang op de albums van The Lone Bellow, maar hoor ook vaak dat juist deze zang een hobbel is bij het kunnen waarderen van de muziek van de Amerikaanse band. Het is kennelijk iets waar je tegen moet kunnen, maar ik vind het ook dit keer prachtig. 

Gitarist Brian Elmquist en multi-instrumentalist Kanene Donehey Pipkin kleuren prachtig om de gepassioneerde zang van Zach Williams heen met een warm en wat donker geluid. Het is een geluid dat aan de hand van Aaron Dessner weer wat meer afstand neemt van de Americana en iets opschuift richting het geluid van Then Came The Morning. In muzikaal en vocaal opzicht is het weer smullen en ook de productie van The National voorman is van een bijzonder hoog niveau. …..

Laura Marling – Song For Our Daughter

…..Laura Marling verloochent haar Britse roots echter zeker niet en lijkt op haar nieuwe album niet alleen beïnvloed door de muziek van Joni Mitchell, maar ook zeker door het jaren 70 werk van Paul McCartney, terwijl in een aantal songs ook haar liefde voor Britse folk weer op laait en aan het eind van het album ook nog een beetje country, compleet met pedal steel, opduikt.

Laura Marling heeft Song For Our Daughter in eigen beheer uitgebracht en heeft gekozen voor een betrekkelijk sober geluid, waarin de basis wordt gevormd door akoestische gitaar of piano en strijkers en hier en daar achtergrondvocalen de schaarse extra versiering aanbrengen.

Ze tekende deels zelf voor de productie van het album, maar kon ook nog deels een beroep doen op vertrouwde kompanen als Ethan Johns en Dom Monks. Song For Our Daughter klinkt prachtig, maar vooral intiem. De keuze voor een instrumentatie zonder opsmuk heeft er voor gezorgd dat de stem van Laura Marling centraal staat en haar stem verricht op haar nieuwe album wonderen…..

DeWolff – Tascam Tapes

….Op de cover van het nieuwe album van de Nederlandse band DeWolff prijkt de volgende tekst: “This is DeWolff’s New Album. It Was Recorded On The Road For Less Than 50$. But It Sounds Like A Million Bucks!” Voor net geen 50$ kocht de band een stokoude Tascam viersporen-cassetterecorder op batterijen, die “on the road” werd gebruikt voor het opnemen van het nieuwe album van de band.

Bij het opnemen van Tascam Tapes liet de band zich inspireren door de muziek die eerder in de toerbus voorbij was gekomen en dat was zo te horen opvallend veel soul, disco en funk, al is de band de blues en de rock gelukkig ook niet vergeten.

Tascam Tapes werd met beperkte middelen opgenomen en dat hoor je ook wel. Drums en bas kwamen uit de sampler, waarna gitaar, keyboards, mondharmonica en zang live werden toegevoegd. Het is een opnameproces dat goed past bij de muziek van DeWolff. Tascam Tapes opent rauw en bluesy, maar staat ook vol zwoele soul, moddervette funk en een vleugje disco…..

Drive By Truckers – The Unraveling

….Het deze week verschenen The Unraveling is, zeker vergeleken met zijn voorganger, weer gestoken in een kleurigere hoes, maar dat zegt niets over de staat van het vaderland van de leden van de band uit Athens, Georgia. The Unraveling schetst een nog wat somberder beeld van de Verenigde Staten, want het is er onder Donald Trump niet beter op geworden. Integendeel. 

Drive-By Truckers stelt de misstanden in de Verenigde Staten nog wat nadrukkelijker aan de tand in de vlijmscherpe teksten op het album, die stilstaan bij thema’s als immigratie, racisme, armoede, uit de hand gelopen wapenbezit en grootschalig gebruik van zware pijnstillers (in de VS verantwoordelijk voor 150 doden per dag). Het voorziet de songs van inhoud en passie, waardoor Drive-By Truckers direct met 1-0 voor staat. 

Ook in muzikaal opzicht is The Unraveling een overtuigend album. Net als op het vorige album worden ingetogen tracks afgewisseld met stevigere tracks en variëren de invloeden van lome countryrock tot stevige Southern rock (van Neil Young via R.E.M. naar Lynyrd Skynyrd). Drive-By Truckers heeft al deze invloeden opgenomen in een geheel eigen blend binnen de Amerikaanse rootsmuziek en klinkt als een goed geoliede machine. ….

Sarah Jarosz – World On The Ground

…..Sarah Jarosz heeft flink de tijd genomen voor haar nieuwe album, maar zat de afgelopen jaren zeker niet stil. Zo vormde ze samen met Sara Watkins en Aoife O’Donovan het trio I’m With Her, dat de afgelopen twee jaar stevig aan de weg timmerde en een uitstekend debuut afleverde. Op World On The Ground werkt de singer-songwriter uit New York samen met de gelouterde muzikant, songwriter en producer John Leventhal, die de afgelopen decennia een indrukwekkend CV heeft opgebouwd. Sarah Jarosz en John Leventhal hebben het album voor een belangrijk deel samen gemaakt, waarbij het natuurlijk helpt dat beiden op flink wat instrumenten uit de voeten kunnen.

Op World On The Ground keert Sarah Jarosz terug naar de plek waar ze opgroeide, Wimberley, een dorp onder de rook van Austin, Texas. Het album staat vol mooie persoonlijke verhalen en al even mooie songs, die vaak een ingetogen karakter hebben. Sarah Jarosz schuurde met haar eerste albums nog dicht tegen de traditionele bluegrass aan, maar bestreek op haar laatste albums zoals eerder gezegd al een veel breder palet. World On The Ground trekt deze lijn door en kan uit de voeten met folk, country, jazz, pop en hier en daar een vleugje bluegrass.

Dat bredere palet hoor je in de instrumentatie waarin gitaren domineren en de banjo wat aan terrein heeft verloren, al eist het instrument de hoofdrol op in de traditioneel aandoende slottrack. Het klinkt allemaal prachtig, met een hoofdrol voor prachtig gitaarwerk en fraaie accenten van andere instrumenten.

Ook in de zang hoor je dat Sarah Jarosz haar hele jonge jaren achter zich heeft gelaten. Haar stem klinkt warmer en volwassener en draagt de mooie songs op het album met speels gemak. Het levert een fraai album op, dat misschien nog wel het meest opvalt door de uitstekende songs op het album. Sarah Jarosz is gegroeid als zangeres, maar heeft als songwriter nog veel grotere stappen gezet. De persoonlijke songs op het album steken knap in elkaar en hebben een fraai evenwicht gevonden tussen traditie, aanstekelijkheid en diepgang…..

Matt Berninger – Serpentine Prison

…..Matt Berninger maakte Serpentine Prison samen met producer, muzikant en legende Booker T. Jones en deed bovendien een beroep op een aantal gastmuzikanten, onder wie Brent Knopf (met wie hij een paar jaar geleden een album maakte als El VY), The National bassist Scott Devendorf, David Bowie bassist Gail Ann Dorsey en Andrew Bird.

Matt Berninger schuwt in de teksten op het album de sombere thema’s niet en staat stil bij isolatie, echtscheiding en depressies. Het zijn thema’s die passen bij zijn stem, die nu eenmaal minder geschikt is voor zonnige popliedjes. Ook de inkleuring van de songs op Serpentine Prison sluit aan bij de soms behoorlijk donkere thematiek.

Het is overigens een bijzonder fraaie inkleuring, die niet alleen donker maar ook wat broeierig aan doet en wel wat doet denken aan een aantal albums van Robbie Robertson en aan de producties van Daniel Lanois. Het is een instrumentatie die bestaat uit meerdere lagen, maar het geluid zit ook vol ruimte en is nooit te zwaar.

Serpentine Prison is een album dat is gemaakt voor de avonduren, want met name als de zon onder is komen de fraaie klanken op het album fraai tot leven. Met name het gitaarwerk op het album is prachtig, maar ook de ruimtelijke klanken van met name piano, orgels (uiteraard van de oude meester Booker T. zelf) en keyboards dragen nadrukkelijk bij aan het zeer sfeervolle en vakkundig geproduceerde geluid op het eerste soloalbum van Matt Berninger.

Het zijn klanken die uitstekend passen bij zijn aangenaam donkere stemgeluid, dat weer uitstekend past bij de songs op het album, die voldoende ver verwijderd blijven van de muziek van The National en allemaal in het hokje singer-songwriter passen. Serpentine Prison is niet zonder meer geschikt voor fans van The National, maar liefhebbers van singer-songwriters met een voorliefde voor stemmige klanken en flink wat melancholie kunnen waarschijnlijk goed uit de voeten met dit album……

Niet alleen mooie woorden maar ook enkele mooie clips als hoogtepunt:

Tijdens Covid waren de heren van Elbow heel actief. Het resulteerde in de #elbowrooms. Een mooie verzameling Elbow klassiekers waar Lippy Kids misschien wel de meest bijzondere was.

De lijst van 2020

1. Sarah Jarosz – Eve
2. The Lone Bellow – August
3. The Killers – Dying Breed
4. Laura Marling – Held Down
5. Ben Watt – Summer Ghosts
6. Kalie Shorr – The One
7. Jeff Tweedy – Natural Disaster
8. Matt Berninger – One More Second
9. Fiona Apple – Fetch the Bolt Cutters
10. The Jayhawks – Little Victories
11. Nadne Shah – Club Cougar
12. Shelby Lynne – The Equation
13. Waxahatchee – Fire
14. Isobel Campbell – Ant Life
15. Mary Chapin Carpenter – American Stooge
16. The Apartments – We talked through till dawn
17. Weyes Blood – Mirror Forever
18. Jason Isbell and the 400 unit – St. Peter’s Autograph
19. Eels – I Got Hurt
20. Chris Stapleton – Old Friends
21. Jess Jocoy – Existential Crossroads
22. Cowboy Junkies – Grace Descends
23. Lilly Hiatt – Some Kind Of Drug
24. Rolling Blackouts Coastal Fever – Falling Thunder
25. James Elkington – Carousel
26. Marcus_King – The Well
27. Car Seat Headrest – Life Worth Missing
28. Hayes Carll – Wild Pointy Finger
29. Drive-By-Truckers – Slow Ride Argument
30. Nicole Atkins – Mind Eraser
31. Chuck Prophet – Nixonland
32. Kelly Hunt – Men of Blue & Grey
33. Matt Berninger – Silver Springs
34. Lera Lynn – Let Me Tell You Something
35. The Strokes – Why Are Sunday’s So Depressing
36. Ulver – A_Thousand_Cuts
37. The White Buffalo – River Of Love And Loss
38. Jonathan Wilson -Riding The Blinds
39. David Keenan – Love in a Snug
40. Norah Jones -Flame Twin
41. Rufus Wainwright – Unfollow The Rules
42. Blake Mills – Money Is The One True God
43. Hannah White and The Nordic Connections – Gotta Work Harder
44. Rumer – Deep Summer in the Deep South
45. DeWolff – Let it Fly
46. Taylor Swift – Peace
47. James Elkington – Ever-Roving Eye
48. Will Johnson – Los Cuervos
49. Andy Shauf – Living Room
50. Ray Lamontagne – Summer Clouds
51. The Lone Bellow – Good Times
52. Laura Marling – Strange Girl
53. The Highwomen – Crowded Table
54. Joan as Police Woman – Lifes What You Make It
55. Bonny Light Horseman – Magpie’s Nest
56. Norah Jones – To Live
57. Jack Garratt – Get in my Way
58. Snowgoose – The Optimist
59. AA Williams – All I Asked for (Was to End It All)
60. Billie Eilish – No Time To Die
61. Tame Impala – One More Year
62. Matt Costa – Make That Change
63. Jason Isbell and the 400 unit – Overseas
64. Patrick Watson – Broken
65. The Beths – Out of Sight
66. Phoebe Brigders – Halloween
67. Siv Jakobsen -Fight or Flight
68. Katie Pruitt – Grace Has A Gun
69. Drive-By-Truckers – Babies in cages
70. The Chicks – March March
71. Motorpsycho – The Magpie
72. Native Harrow – Same Every Time
73. The Lost Brothers – After the Fire
74. John Moreland – Terrestrial
75. The Hold Steady – You Did Good Kid
76. Joseph – Good Luck, Kid
77. Sarah Jarosz – Johnny
78. The Killers – Fire in Bone
79. Travis – Waving at the Window
80. Kelsey Lu – Due West
81. Nathaniel Rateliff – Time Stands
82. Gretchen Peters – Wish I Was
83. Robert Vincent – Husk of a Soul
84. Ray Lamontagne – Misty Morning Rain
85. Marc Almond – Hollywood Forever
86. My Morning Jacket – Magic Bullet
87. Laura Veirs – Burn Too Bright
88. American Aquarium – Me + Mine (Lamentations)
89. Robert Vincent – Conundrum
90. DeWolff – Love is such a waste
91. Biffy Clyro – North of No South
92. Airbag – A Day At The Beach (Part 1) & (Part 2)
93. Dizzy Mizz Lizzy – Amelia – Part 1 – Nothing They Do They Do For You / Part 2 – The Path Of Least Existence / Part 3 – Lights Out / Part 4 – All Saints Are Sinners / Part 5 – Alter Echo

O ja, kleine meisjes worden groot…. Dit jaar was Harry Styles de absolute favoriet. Dus voor mijn meiden