Amy Helm – Thewo.nl

De wereld is in 1 jaar ongelofelijk veranderd. Zekerheden zijn onzeker geworden, bondgenootschappen zijn verbroken en oorlogen, verdrukking van minderheden en leugens hebben het hele jaar het nieuws bepaald. De vraag is of we de komende jaren vooruitgang boeken of terug gaan naar een ‘oude waarden’ waarin de vrijheid van het individu ruimte krijgt. ‘Waat ein gedoons’ zegt men in het zuiden. Gelukkig zijn er artiesten zich hier niets van aantrekken en gewoon hun gevoel (voor muziek) blijven volgen. Muziek is het licht in de duisternis. Verhalen van alledag, over tegenslagen of beginnende liefde. Het was een alweer een mooi muziekjaar.
Live muziek was er genoeg te beleven met de ronkende gitaar van Jack White of de verhalen van Amy Helm of The Delines. Hoogtepunten waren de start van de nieuwe tour van I’m with Her in Paradiso en Steven Wilson in de Afas in Amsterdam. Maar het weerzien met Robert Plant in Eindhoven was ook een prachtige avond. Daar hoorde ik ook voor her eerst Robert Vincent. Zij komen uiteraard allemaal in de lijst van 2025 langs. Maar nog veel meer. Welgeteld 105 nummers heb ik geselecteerd. Ik kan steeds moeilijker kiezen. Maar eerst nog wat gekopieerde recensies van het afgelopen jaar en een paar clips. Laten we het lief zijn voor mekaar in 2026

Complexe en lange muziek: ja, maar Steven Wilson is in Afas Live toch echt weergaloos (door Gijsbrecht Kramer)

Porcupine Tree-voorman Steven Wilson houdt het progressive rock-genre al bijna 35 jaar lang eigenhandig in leven. Zo ook in het Amsterdamse Afas Live afgelopen donderdag, waar hij en zijn band uitmuntend te werk gingen.

De Engelse Steven Wilson (57) wordt vanwege zijn voorliefde voor lange, ingewikkelde songs met veel tempowisselingen vaak een beetje gekscherend The Progfather genoemd. Zijn acht soloalbums staan vol met stukken van pakweg een kwartier, een lengte die bands als Yes, King Crimson en Pink Floyd in de jaren zeventig ook niet vreemd was.Steven Wilson is dol op voornoemde bands, en hij houdt sinds hij 35 jaar geleden Porcupine Tree oprichtte het progressive rock-genre bijna eigenhandig levend. Maar waar Porcupine Tree in 2022 de Ziggo Dome vol kreeg met hun reünieconcert, moest Wilson het onder eigen naam met de veel kleinere Afas Live doen.Daar begon hij donderdag met een feilloze integrale uitvoering van zijn eerder dit jaar verschenen album The Overview. Twee stukken van ruim twintig minuten. Spannend opgebouwd, en net als de rest van het programma uitmuntend gespeeld door Wilson en zijn vierkoppige begeleidingsband. De beelden die het verhaal over de astronautenblik in de ruimte illustreerden, ontnamen het zicht op de band, maar het geluid was weergaloos.Wilson spotte na de pauze (al na drie kwartier te snel ingelast, toen er nog twee uur op het programma stond) weliswaar over de lengte en de complexiteit van zijn muziek, maar The Overview werd overeind gehouden door een paar fraaie melodieën, door Wilson mooi gezongen.

Na de pauze bracht Wilson werk van zijn andere soloplaten en waren de bandleden beter te zien. Luminal (2013) opende met een loeistrak stukje samenspel tussen drummer en bassist, waarna Wilson zelf even headbangend achter de synths stond te genieten.Nick Beggs (bas) en toetsenist Adam Holzman lieten regelmatig horen niet vies te zijn van een stevig stukje jazzrock en Wilson herinnerde het publiek er nog even aan dat het voor hem met een concert in Uden 35 jaar geleden allemaal pas echt begon. Zijn dankbaarheid illustrerend met een meesterlijke gitaarsolo in Porcupine Trees Dislocated Day.

I’m With Her – Wild And Clear And Blue (door Erwin Zijleman)

Aoife O’Donovan, Sara Watkins en Sarah Jarosz maakten aan het begin van 2018 indruk met het debuutalbum van hun project I’m With Her en herhalen dit kunstje nu met het nog net wat betere tweede album
Laat Wild And Clear And Blue van I’m With Her uit de speakers komen en je hoort muzikanten en zangeressen van wereldklasse. Dat klopt ook, want Aoife O’Donovan, Sara Watkins en Sarah Jarosz zingen als engeltjes en kunnen ook nog eens geweldig spelen. Zet ze in een studio met topproducer Josh Kaufman en je hebt alle ingrediënten voor een geweldig album. De drie hadden op hun debuutalbum een voorliefde voor traditionele rootsmuziek en die liefde hoor je ook op Wild And Clear And Blue, al klinkt het album ook wel wat moderner. Het past allemaal prachtig bij de geweldige stemmen van de drie, die goed zijn voor pure magie in de wonderschone harmonieën. Drie geweldige zangeressen bij elkaar zetten en een album laten maken is zeker geen garantie op succes of voor een goed album, maar in het geval van Aoife O’Donovan, Sara Watkins en Sarah Jarosz pakte het in 2018 uitstekend uit. Het eerste album van de gelegenheidsband I’m With Her, opgenomen in de studio van Peter Gabriel in het Britse band en geproduceerd door topproducer Ethan Johns, was immers een uitstekend album, dat zowel in muzikaal als in vocaal opzicht een hoog niveau aantikte.

Nu zijn Aoife O’Donovan, Sara Watkins en Sarah Jarosz ook niet zomaar drie zangeressen. Ze hebben alle drie hun sporen in de Amerikaanse rootsmuziek ruimschoots verdiend en Sara Watkins en Sarah Jarosz zijn niet alleen uitstekende zangeressen maar ook nog eens virtuoze muzikanten. Je hoorde het allemaal op See You Around, het debuutalbum van I’m With Her.

Het is een album dat wat prijzen in de wacht sleepte, maar in Nederland volgens mij niet zo heel veel deed, maar toen ik het de afgelopen week nog eens beluisterde, was ik echt diep onder de indruk van het weergaloze snarenwerk op het album, van de prachtige stemmen van Aoife O’Donovan, Sara Watkins en Sarah Jarosz en van de wonderschone harmonieën van de drie.

Op See You Around verwerkten de drie vooral invloeden uit de bluegrass en de Appalachen folk in hun songs, maar er waren ook subtiele uitstapjes naar omliggende genres. Ik luisterde weer eens naar See You Around omdat in de lijsten met albums van deze week een nieuw album van I’m With Her opdook. Na de hernieuwde kennismaking met I’m With Her was ik heel nieuwsgierig naar het nieuwe album van het drietal en Wild And Clear And Blue heeft me zeker niet teleur gesteld.

Aoife O’Donovan, Sara Watkins en Sarah Jarosz deden de afgelopen jaren veel andere dingen, maar jaren na het debuutalbum van I’m With Her was er gelukkig weer tijd voor het gelegenheidsproject dat gelukkig geen eenmalig gelegenheidsproject is gebleken. De drie trokken dit keer naar upstate New York waar Wild And Clear And Blue werd opgenomen.

De drie gelouterde zangeressen en muzikanten zagen ook dit keer de meerwaarde van een producer van naam en faam en rekruteerden niemand minder dan Josh Kaufman, die de afgelopen jaren een indrukwekkend cv heeft opgebouwd met zijn werk voor onder andere Cassandra Jenkins, The Hold Steady, Anaïs Mitchell, Mary Chapin Carpenter en zijn eigen band Bonny Light Horseman.

Ook op het nieuwe album van I’m With Her wordt in muzikaal opzicht flink uitgepakt met vooral weergaloos snarenwerk (variërend van de mandoline tot de viool), maar Josh Kaufman heeft het allemaal geïntegreerd in een smaakvol geluid dat nergens over the top klinkt en dat alle ruimte biedt aan de zang.

Die zang is ook dit keer om van te watertanden, want Aoife O’Donovan, Sara Watkins en Sarah Jarosz zingen alle drie prachtig, maar als hun stemmen samenvloeien wordt het nog wat mooier en indrukwekkender. Ook op het tweede album is I’m With Her niet vies van Appalachen folk en bluegrass, maar het album klinkt ook wat moderner en dat bevalt me wel. Gelegenheidsbands vallen eerlijk gezegd meestal vies tegen, maar wat I’m With Her laat horen is wederom prachtig.