Tja en daar was ineens COVID. De wereld stond op zijn kop. De grootste crisis voor onze moderne wereld sinds de tweede wereldoorlog werd er gezegd. Iedereen moest inleveren. In bewegingsvrijheid, in contactmomenten, in van alles waar we ons tot dan bijna niet bewust van waren. Niets was meer vanzelfsprekend. Er werd gehamsterd, we bleven massaal thuis en na een periode van thuisblijven ging iedereen meteen weer massaal naar buiten, met z’n allen op het strand of in de winkelstraat. Winkelgebieden werden gesloten, parkeerplaatsen bij natuurgebieden ook. Het was te vol, veel te vol.
Veel wat op het programma stond voor 2020 werd afgelast of verplaatst. Soms kreeg je een voucher en soms kreeg je je geld terug. Muzikanten en concertpodia hebben het heel zwaar. Inkomsten waren er nauwelijks en soms werd nieuw materiaal uitgesteld. Online concerten tegen een kleine betaling of een loterij voor een orginele songtekst met handtekening van de artiest.
En dan waren er ook nog mensen die alles ontkenden, die het een normale wending van de natuur vonden (the strongest will survive) of een groot complot vermoeden van Bill Gates of George Soros. In 2020 hebben we het lelijkste maar ook het mooiste van de mens gezien. En gelukkig bleven artiesten ondanks alles geweldige muziek maken. Mooi nieuw materiaal. Soms gebaseerd op de actualiteit of gewoon een persoonlijk verhaal uit zonnige tijden. Erwin Zijleman (Krenten uit de Pop) schreef weer een jaar vol overgave over veel prachtige albums : Een kleine greep uit zijn beschrijvingen van de meesterwerken voor mij van dit jaar.
The Lone Bellow – Half Moon Light
……The Lone Bellow bestaat uit slechts drie leden, maar toch heeft de band ook op haar nieuwe album weer een vol en vaak zelfs wat overweldigend geluid. Zanger Zach Williams zingt met veel gevoel en passie en zet zijn vocalen op Half Moon Light weer stevig aan. Ik ben zelf vanaf de eerste noten van het debuut enorm onder de indruk van de zang op de albums van The Lone Bellow, maar hoor ook vaak dat juist deze zang een hobbel is bij het kunnen waarderen van de muziek van de Amerikaanse band. Het is kennelijk iets waar je tegen moet kunnen, maar ik vind het ook dit keer prachtig.
Gitarist Brian Elmquist en multi-instrumentalist Kanene Donehey Pipkin kleuren prachtig om de gepassioneerde zang van Zach Williams heen met een warm en wat donker geluid. Het is een geluid dat aan de hand van Aaron Dessner weer wat meer afstand neemt van de Americana en iets opschuift richting het geluid van Then Came The Morning. In muzikaal en vocaal opzicht is het weer smullen en ook de productie van The National voorman is van een bijzonder hoog niveau. …..
Laura Marling – Song For Our Daughter
…..Laura Marling verloochent haar Britse roots echter zeker niet en lijkt op haar nieuwe album niet alleen beïnvloed door de muziek van Joni Mitchell, maar ook zeker door het jaren 70 werk van Paul McCartney, terwijl in een aantal songs ook haar liefde voor Britse folk weer op laait en aan het eind van het album ook nog een beetje country, compleet met pedal steel, opduikt.
Laura Marling heeft Song For Our Daughter in eigen beheer uitgebracht en heeft gekozen voor een betrekkelijk sober geluid, waarin de basis wordt gevormd door akoestische gitaar of piano en strijkers en hier en daar achtergrondvocalen de schaarse extra versiering aanbrengen.
Ze tekende deels zelf voor de productie van het album, maar kon ook nog deels een beroep doen op vertrouwde kompanen als Ethan Johns en Dom Monks. Song For Our Daughter klinkt prachtig, maar vooral intiem. De keuze voor een instrumentatie zonder opsmuk heeft er voor gezorgd dat de stem van Laura Marling centraal staat en haar stem verricht op haar nieuwe album wonderen…..
DeWolff – Tascam Tapes
….Op de cover van het nieuwe album van de Nederlandse band DeWolff prijkt de volgende tekst: “This is DeWolff’s New Album. It Was Recorded On The Road For Less Than 50$. But It Sounds Like A Million Bucks!” Voor net geen 50$ kocht de band een stokoude Tascam viersporen-cassetterecorder op batterijen, die “on the road” werd gebruikt voor het opnemen van het nieuwe album van de band.
Bij het opnemen van Tascam Tapes liet de band zich inspireren door de muziek die eerder in de toerbus voorbij was gekomen en dat was zo te horen opvallend veel soul, disco en funk, al is de band de blues en de rock gelukkig ook niet vergeten.
Tascam Tapes werd met beperkte middelen opgenomen en dat hoor je ook wel. Drums en bas kwamen uit de sampler, waarna gitaar, keyboards, mondharmonica en zang live werden toegevoegd. Het is een opnameproces dat goed past bij de muziek van DeWolff. Tascam Tapes opent rauw en bluesy, maar staat ook vol zwoele soul, moddervette funk en een vleugje disco…..
Drive By Truckers – The Unraveling
….Het deze week verschenen The Unraveling is, zeker vergeleken met zijn voorganger, weer gestoken in een kleurigere hoes, maar dat zegt niets over de staat van het vaderland van de leden van de band uit Athens, Georgia. The Unraveling schetst een nog wat somberder beeld van de Verenigde Staten, want het is er onder Donald Trump niet beter op geworden. Integendeel.
Drive-By Truckers stelt de misstanden in de Verenigde Staten nog wat nadrukkelijker aan de tand in de vlijmscherpe teksten op het album, die stilstaan bij thema’s als immigratie, racisme, armoede, uit de hand gelopen wapenbezit en grootschalig gebruik van zware pijnstillers (in de VS verantwoordelijk voor 150 doden per dag). Het voorziet de songs van inhoud en passie, waardoor Drive-By Truckers direct met 1-0 voor staat.
Ook in muzikaal opzicht is The Unraveling een overtuigend album. Net als op het vorige album worden ingetogen tracks afgewisseld met stevigere tracks en variëren de invloeden van lome countryrock tot stevige Southern rock (van Neil Young via R.E.M. naar Lynyrd Skynyrd). Drive-By Truckers heeft al deze invloeden opgenomen in een geheel eigen blend binnen de Amerikaanse rootsmuziek en klinkt als een goed geoliede machine. ….
Sarah Jarosz – World On The Ground
…..Sarah Jarosz heeft flink de tijd genomen voor haar nieuwe album, maar zat de afgelopen jaren zeker niet stil. Zo vormde ze samen met Sara Watkins en Aoife O’Donovan het trio I’m With Her, dat de afgelopen twee jaar stevig aan de weg timmerde en een uitstekend debuut afleverde. Op World On The Ground werkt de singer-songwriter uit New York samen met de gelouterde muzikant, songwriter en producer John Leventhal, die de afgelopen decennia een indrukwekkend CV heeft opgebouwd. Sarah Jarosz en John Leventhal hebben het album voor een belangrijk deel samen gemaakt, waarbij het natuurlijk helpt dat beiden op flink wat instrumenten uit de voeten kunnen.
Op World On The Ground keert Sarah Jarosz terug naar de plek waar ze opgroeide, Wimberley, een dorp onder de rook van Austin, Texas. Het album staat vol mooie persoonlijke verhalen en al even mooie songs, die vaak een ingetogen karakter hebben. Sarah Jarosz schuurde met haar eerste albums nog dicht tegen de traditionele bluegrass aan, maar bestreek op haar laatste albums zoals eerder gezegd al een veel breder palet. World On The Ground trekt deze lijn door en kan uit de voeten met folk, country, jazz, pop en hier en daar een vleugje bluegrass.
Dat bredere palet hoor je in de instrumentatie waarin gitaren domineren en de banjo wat aan terrein heeft verloren, al eist het instrument de hoofdrol op in de traditioneel aandoende slottrack. Het klinkt allemaal prachtig, met een hoofdrol voor prachtig gitaarwerk en fraaie accenten van andere instrumenten.
Ook in de zang hoor je dat Sarah Jarosz haar hele jonge jaren achter zich heeft gelaten. Haar stem klinkt warmer en volwassener en draagt de mooie songs op het album met speels gemak. Het levert een fraai album op, dat misschien nog wel het meest opvalt door de uitstekende songs op het album. Sarah Jarosz is gegroeid als zangeres, maar heeft als songwriter nog veel grotere stappen gezet. De persoonlijke songs op het album steken knap in elkaar en hebben een fraai evenwicht gevonden tussen traditie, aanstekelijkheid en diepgang…..
Matt Berninger – Serpentine Prison
…..Matt Berninger maakte Serpentine Prison samen met producer, muzikant en legende Booker T. Jones en deed bovendien een beroep op een aantal gastmuzikanten, onder wie Brent Knopf (met wie hij een paar jaar geleden een album maakte als El VY), The National bassist Scott Devendorf, David Bowie bassist Gail Ann Dorsey en Andrew Bird.
Matt Berninger schuwt in de teksten op het album de sombere thema’s niet en staat stil bij isolatie, echtscheiding en depressies. Het zijn thema’s die passen bij zijn stem, die nu eenmaal minder geschikt is voor zonnige popliedjes. Ook de inkleuring van de songs op Serpentine Prison sluit aan bij de soms behoorlijk donkere thematiek.
Het is overigens een bijzonder fraaie inkleuring, die niet alleen donker maar ook wat broeierig aan doet en wel wat doet denken aan een aantal albums van Robbie Robertson en aan de producties van Daniel Lanois. Het is een instrumentatie die bestaat uit meerdere lagen, maar het geluid zit ook vol ruimte en is nooit te zwaar.
Serpentine Prison is een album dat is gemaakt voor de avonduren, want met name als de zon onder is komen de fraaie klanken op het album fraai tot leven. Met name het gitaarwerk op het album is prachtig, maar ook de ruimtelijke klanken van met name piano, orgels (uiteraard van de oude meester Booker T. zelf) en keyboards dragen nadrukkelijk bij aan het zeer sfeervolle en vakkundig geproduceerde geluid op het eerste soloalbum van Matt Berninger.
Het zijn klanken die uitstekend passen bij zijn aangenaam donkere stemgeluid, dat weer uitstekend past bij de songs op het album, die voldoende ver verwijderd blijven van de muziek van The National en allemaal in het hokje singer-songwriter passen. Serpentine Prison is niet zonder meer geschikt voor fans van The National, maar liefhebbers van singer-songwriters met een voorliefde voor stemmige klanken en flink wat melancholie kunnen waarschijnlijk goed uit de voeten met dit album……
Niet alleen mooie woorden maar ook enkele mooie clips als hoogtepunt:
Tijdens Covid waren de heren van Elbow heel actief. Het resulteerde in de #elbowrooms. Een mooie verzameling Elbow klassiekers waar Lippy Kids misschien wel de meest bijzondere was.
De lijst van 2020
- Sarah Jarosz – Eve
- The Lone Bellow – August
- The Killers – Dying Breed
- Laura Marling – Held Down
- Ben Watt – Summer Ghosts
- Kalie Shorr – The One
- Jeff Tweedy – Natural Disaster
- Matt Berninger – One More Second
- Fiona Apple – Fetch the Bolt Cutters
- The Jayhawks – Little Victories
- Nadne Shah – Club Cougar
- Shelby Lynne – The Equation
- Waxahatchee – Fire
- Isobel Campbell – Ant Life
- Mary Chapin Carpenter – American Stooge
- The Apartments – We talked through till dawn
- Weyes Blood – Mirror Forever
- Jason Isbell and the 400 unit – St. Peter’s Autograph
- Eels – I Got Hurt
- Chris Stapleton – Old Friends
- Jess Jocoy – Existential Crossroads
- Cowboy Junkies – Grace Descends
- Lilly Hiatt – Some Kind Of Drug
- Rolling Blackouts Coastal Fever – Falling Thunder
- James Elkington – Carousel
- Marcus_King – The Well
- Car Seat Headrest – Life Worth Missing
- Hayes Carll – Wild Pointy Finger
- Drive-By-Truckers – Slow Ride Argument
- Nicole Atkins – Mind Eraser
- Chuck Prophet – Nixonland
- Kelly Hunt – Men of Blue & Grey
- Matt Berninger – Silver Springs
- Lera Lynn – Let Me Tell You Something
- The Strokes – Why Are Sunday’s So Depressing
- Ulver – A_Thousand_Cuts
- The White Buffalo – River Of Love And Loss
- Jonathan Wilson -Riding The Blinds
- David Keenan – Love in a Snug
- Norah Jones -Flame Twin
- Rufus Wainwright – Unfollow The Rules
- Blake Mills – Money Is The One True God
- Hannah White and The Nordic Connections – Gotta Work Harder
- Rumer – Deep Summer in the Deep South
- DeWolff – Let it Fly
- Taylor Swift – Peace
- James Elkington – Ever-Roving Eye
- Will Johnson – Los Cuervos
- Andy Shauf – Living Room
- Ray Lamontagne – Summer Clouds
- The Lone Bellow – Good Times
- Laura Marling – Strange Girl
- The Highwomen – Crowded Table
- Joan as Police Woman – Lifes What You Make It
- Bonny Light Horseman – Magpie’s Nest
- Norah Jones – To Live
- Jack Garratt – Get in my Way
- Snowgoose – The Optimist
- AA Williams – All I Asked for (Was to End It All)
- Billie Eilish – No Time To Die
- Tame Impala – One More Year
- Matt Costa – Make That Change
- Jason Isbell and the 400 unit – Overseas
- Patrick Watson – Broken
- The Beths – Out of Sight
- Phoebe Brigders – Halloween
- Siv Jakobsen -Fight or Flight
- Katie Pruitt – Grace Has A Gun
- Drive-By-Truckers – Babies in cages
- The Chicks – March March
- Motorpsycho – The Magpie
- Native Harrow – Same Every Time
- The Lost Brothers – After the Fire
- John Moreland – Terrestrial
- The Hold Steady – You Did Good Kid
- Joseph – Good Luck, Kid
- Sarah Jarosz – Johnny
- The Killers – Fire in Bone
- Travis – Waving at the Window
- Kelsey Lu – Due West
- Nathaniel Rateliff – Time Stands
- Gretchen Peters – Wish I Was
- Robert Vincent – Husk of a Soul
- Ray Lamontagne – Misty Morning Rain
- Marc Almond – Hollywood Forever
- My Morning Jacket – Magic Bullet
- Laura Veirs – Burn Too Bright
- American Aquarium – Me + Mine (Lamentations)
- Robert Vincent – Conundrum
- DeWolff – Love is such a waste
- Biffy Clyro – North of No South
- Airbag – A Day At The Beach (Part 1) & (Part 2)
- Dizzy Mizz Lizzy – Amelia – Part 1 – Nothing They Do They Do For You / Part 2 – The Path Of Least Existence / Part 3 – Lights Out / Part 4 – All Saints Are Sinners / Part 5 – Alter Echo
O ja, kleine meisjes worden groot…. Dit jaar was Harry Styles de absolute favoriet. Dus voor mijn meiden